Hotuba ya Kamanda Gamal Abdel Nasser katika Chuo Kikuu cha Alexandria Wakati wa Ziara ya Wajumbe wa Baraza la Uongozi wa Mapinduzi Mwaka 1953
Imetafsiriwa na/ Abdelrahman Mohamed
Imehaririwa na/ Fatma El-Sayed
Uwepo wangu kati yenu leo - wenzangu - unanirudisha nyuma hadi zamani za mbali; nilikuwa mwanafunzi kama ninyi katika chuo kikuu, na naweza kuhisi hisia za wanafunzi na kujiskia kama wao. Leo kumbukumbu yangu imerudi kwenye siku hizo katika mwaka wa 1935; nilikuwa mwanafunzi katika Chuo Kikuu cha Cairo, kumbukumbu yangu imerudi kwenye wenzangu na nyinyi ambao walipoteza maisha yao; kwa ajili ya nchi na imani; walipokuwa hawana njia nyingine ila kufa kwa ajili ya nchi. Ninakumbuka daima - wananchi - na nakumbuka njia waliyopitia, na sasa tuna njia mbele yetu ambayo hatutasita kuifuata; kwa ajili ya ukombozi wa nchi yetu na taifa letu, au kujiunga na wale walio tangulia katika njia ya kujitoa muhanga.
Tangu tuziimbe na kujitolea, na tukaanza safari, lakini hatukuikamilisha, tangu tutoke kifua mbele tukidai uhuru na uhuru wa nchi yetu, tukiwa umoja na nguvu, tukiwa na imani katika madai yetu ya kitaifa au kujitoa muhanga; kwa ajili ya kutimiza matamanio ya nchi yetu, lakini hatukuweza kuendelea kwenye safari hadi mwisho wake; kwa sababu usaliti ulifanya kazi yake na kuharibu kile tulichokifanya, tukatoka nje ya malengo yetu.
Njia ilikuwa ngumu na ndefu, na changamoto zilituzunguka kutoka kila upande, tukatafuta njia za ukombozi lakini hatukupata njia nyingine ila jeshi.
Na walifanya kazi kwa ushirikiano na ndugu zao katika jeshi, si kwa ajili ya maslahi yao binafsi, tulikuwa tukifurahia kazi yetu, na tukiwa na hadhi ya kijamii kuliko wengine, tulikuwa na uwezo wa kusafiri kwenye njia ya starehe na utulivu, lakini tulihisi mateso yenu na tulijipangia siku ambayo sote tutainuka pamoja, tutajitawala kwanza na kuikomboa nchi yetu baadaye.
Wenzangu:
Tunapaswa kutazama na kutoisahau historia yetu, na kujifunza kutokana na yote tuliyoyaona. Ikiwa tutasahau historia hii, tutarudi tena kwenye kujisalimisha na unyonge. Napenda sana kuzungumzia juu ya historia yetu; ili tusiisahau na tuchukue mafunzo kutoka kwake, kwa sababu ikiwa tutafanya hivyo, tutaweza kutembea kwenye njia ya uhuru na uhuru wa nchi yetu.
Ndio, angalieni nyuma kwenye historia yetu, kuna mgawanyiko, utengano, na ugomvi, mpaka wakoloni - wakishirikiana na wasaliti kutoka Misri - walipoweza kutawala uhuru wetu, heshima yetu, na rasilimali zetu. Tukajisalimisha kwa kukata tamaa, hofu, na woga. Kadiri tulivyokata tamaa na kuogopa zamani, tunapaswa kuungana sote kusafiri kwenye njia. Tuliruhusu kikundi kidogo cha watu ambao hawakuhisi maumivu yetu na mateso yetu kututawale na kutudhibiti. Walitumia sisi kama vyombo vya kutimiza malengo yao. Walianza kwa kuita kwa uzalendo na mwishowe wakajikita tu katika tamaa zao wenyewe. Ndiyo maana sisi - wanaume wa jeshi - tunahisi maumivu na mateso yenu; tuliikomboa nchi kutoka kwa wasaliti hao.
Kuondoa Mfalme wa zamani hakuwa lengo letu kuu; kwani wazo la mapinduzi lilikuwa kubwa zaidi. Lakini lengo letu lilikuwa kubadilisha mfumo mzima uliopotoka na kuweka mfumo thabiti.
Ninasisitiza tena: Hatutasahau historia yetu, na hatutaruhusu saa irudi nyuma. Leo hakuna msaliti kati yetu anayeweza kuwasaidia wakoloni kupitia njia zao za zamani zilizopitwa na wakati. Sisi tuko kwenye njia ya mapambano.
Lengo la awali la Maafisa huru lilikuwa kuondoa ukoloni na wafuasi wao waaminifu kutoka Misri. Leo tukiwa tumewaondoa wafuasi wa wakoloni, tunasonga mbele kwenye njia yetu ya kujikomboa kabisa kutoka ukoloni. Nina imani kwamba tukishirikiana na kutompa nafasi yoyote msaliti kati yetu, hakutakuwa na fursa ya ukoloni kuwepo kati yetu.
Kwa kuwa tumetoa makelele mengi hapo awali, ni nini kilikuwa matokeo ya makelele hayo? Matokeo yalikuwa kutugawa, kutuletea ugomvi, na kututenganisha, hivyo kuruhusu kikundi kidogo cha watu kututawala.
Hakuna uhuru unaopatikana kwa makelele tu, bali kwa vitendo pekee. Tunakualika kufanya kazi kwa umoja; ili tupate kujikomboa nchi yetu. Samahani ikiwa maneno yangu yanawahusu wachache kati yenu; kwani wale wanaoegemea kulia na wale wanaoegemea kushoto pia wamekuwa wakitoa makelele mengi na kujitolea kwa dhati. Naunga mkono hamasa yao na natarajia wawe na hamasa hiyo kwa ajili ya nchi. Ninasema neno moja wazi kwenu: Nchi inahitaji kila mmoja wenu, tunataka nyote mfanye kazi nasi; sote ni Wamisri na tuna lengo moja.
Ninasikia makelele mengi kuhusu uhuru wa maoni, na hii ni fursa kwangu kuzungumza nanyi kuhusu masuala kadhaa. Uhuru wa maoni ni haki iliyohakikishiwa kwa kila mtu, lakini uhuru una mipaka. Uhuru unahakikishwa kwa raia, lakini hatuwezi kumpa uhuru msaliti ili aweze kufuata njia ya usaliti, vinginevyo tungekuwa tumeangamiza nchi yetu na uaminifu ulio juu ya mabega yetu.
Tumeteseka sana kutokana na usaliti... Kwa nini mnatudai tuwezeshe usaliti utupe nguvu mpaka utuangamize sote?!
Kuhusu makelele mengine yaliyohusu sheria za kawaida na wafungwa wa kisiasa, nadhani ushahidi mkubwa kwamba hatutumii vituo vya kizuizini na sheria za kawaida ila kwa ajili ya kulinda usalama wa nchi, ni kwamba kikundi kidogo kipo kati yetu sasa hivi, wanatusimanga na hawawaogopi sheria za kawaida na magereza ya kisiasa.
Tunataka kusikia vilivyomo ndani ya vifua vyenu, tunahitaji kila mmoja wenu, na hatutakubali kumwacha yeyote kati yenu. Nchi inahitaji sisi sote; ndiyo maana nimeona ni jibu makelele yenu.
Kuhusu makelele ya tatu; yanayohusiana na suala la hoja ya nne, ninawaambia kwamba ukoloni au unyonyaji au udhibiti wa akili hautawezekana isipokuwa tukimsaidia na kutugawanya na kumpa nafasi. Lakini ikiwa tutashikamana na kushirikiana, na tusiruhusu nchi yoyote ya kigeni kutudhibiti, hatutawapa nafasi ya kuwa na ushawishi juu yetu.
Tumesumbuka kutokana na ukoloni wa kiakili, kifikra, na kiuchumi, na lazima tuachane na ukoloni huo pamoja. "Dunlop" ametuathiri sote katika njia yake ya elimu. Kuna vijana walioelimika ambao hawafanyi kazi, wanazungumza na kulaumu lakini hawafanyi chochote. Njia hii ni asili ya ukoloni, kwa hivyo tunapaswa kwanza kuachana na ukoloni wa kifikra na kiakili.
Ninawaalika leo tujitoe pamoja kwa ajili ya ukombozi wa nchi yetu, na nakumbuka Ufaransa katika wakati wa mateso yake wakati ilipokuwa chini ya uvamizi wa Wajerumani, ilikuwa na vyama 17. Lakini vyama vyote hivyo viliungana katika harakati ya upinzani na wakaanza kupambana dhidi ya mchokozi kwa umoja, na walifanikiwa kufikia lengo lao, kila chama kilirudi kwenye njia yake na mtindo wake baada ya kufanikiwa.
Na sisi, baada ya kupata uhuru wetu, kila mtu wetu atakuwa na uhuru wa kufuata njia anayoiona inafaa au chama anachochagua.
Mratibu wa lugha ya kiswahili/ Tasneem Hamdy
